Ένας Κυανοπώγωνας της πραγματικής ζωής

   Στις 12 Απριλίου 1869 γεννήθηκε ο Henri Désiré Landru ο οποίος ήταν ένας Γάλλος κατά συρροή δολοφόνος  και ένας Κυανοπώγωνας της πραγματικής ζωής.

   Γεννήθηκε στο Παρίσι.  Φεύγοντας από το σχολείο πέρασε τέσσερα χρόνια στο γαλλικό στρατό, από το 1887 μέχρι το 1891. Τελειώνοντας το στρατό είχε σεξουαλική σχέση με την ξαδέρφη του. Απόκτησε μαζί της μια κόρη αλλά δεν παντρεύτηκε. Παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα δυο χρόνια αργότερα με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ένας απατεώνας εργοδότης του έφαγε τα χρήματά του. Στράφηκε στις απάτες και ο ίδιος, που συνήθως αφορούσαν την εξαπάτηση ηλικιωμένων χηρών. Καταδικάστηκε σε δυο χρόνια φυλάκιση το 1900 μετά τη σύλληψή του και την καταδίκη του για απάτη την πρώτη από αρκετές τέτοιες καταδίκες. Το 1914 απομακρύνθηκε από τη γυναίκα του και δούλευε ως έμπορος μεταχειρισμένων επίπλων.

   Ο Λαντρού άρχισε να βάζει αγγελίες στις στήλες με τα προσωπικά των παρισινών εφημερίδων. Αυτή ήταν συνήθως η ακόλουθη: " Χήρος με δυο παιδιά, 43 ετών, με αξιοπρεπές εισόδημα, σοβαρός και κινούμενος στους χώρους της καλής κοινωνίας, επιθυμεί να γνωρίσει χήρα με σκοπό το γάμο". Με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, και πολλούς άντρες να έχουν σκοτωθεί στα χαρακώματα, αφήνοντας έτσι πολλές χήρες, ο Λαντρού είχε πολλά υποψήφια θύματα.

   Ο Λαντρού αποπλανούσε τις γυναίκες που ερχόντουσαν στη βίλλα του, λίγο έξω από το Παρίσι, και μόλις αποκτούσε πρόσβαση στα περιουσιακά τους στοιχεία τις σκότωνε και έκαιγε τα διαμελισμένα σώματά τους στον φούρνο του. Ανάμεσα στο 1914 και στο 1918, ο Λαντρού παραδέχτηκε 11 θύματα, 10 γυναίκες και τον έφηβο γιο μιας από αυτές. Χωρίς πτώματα , τα θύματα καταχωρούνταν απλώς ως αγνοούμενες , και ήταν σχεδόν αδύνατο για την αστυνομία να βρει τι είχε συμβεί σε αυτά καθώς ο Λαντρού χρησιμοποιούσε μια μεγάλη ποικιλία από ψευδώνυμα για τις απάτες του. Τα ψευδώνυμά του μάλιστα ήταν τόσα πολλά όπου έπρεπε να κρατά βιβλίο όπου κατέγραφε τις γυναίκες με τις οποίες επικοινωνούσε και ποια συγκεκριμένη ταυτότητα χρησιμοποιούσε για κάθε γυναίκα.

   Το 1919, η αδερφή ενός εκ των θυμάτων του Λαντρού η κυρία Buisson προσπάθησε να εντοπίσει τη χαμένη της αδελφή. Δεν ήξερε το πραγματικό όνομα του αλλά ήξερε πώς ήταν και που έμενε και τελικά έπεισε την αστυνομία να τον συλλάβει. Αρχικά η αστυνομία τον κατηγόρησε μόνο για κατάχρηση. Αρνήθηκε να μιλήσει στην αστυνομία και χωρίς πτώματα ( η αστυνομία έσκαψε τον κήπο του αλλά χωρίς αποτέλεσμα) δεν υπήρχε περίπτωση να κατηγορηθεί για φόνο. Τελικά όμως η αστυνομία βρήκε διάφορα έγγραφα όπου καταγραφόντουσαν οι αγνοούμενες γυναίκες, όπως και η κα Buisson και συνδυάζοντάς τα με άλλα έγγραφα  μάζεψαν τελικά αρκετές αποδείξεις για να τον κατηγορήσουν για φόνο.

   Τα θύματά του ήταν τα ακόλουθα:

1. κα Jeanne-Marie Cuchet (την είδαν για τελευταία φορά τον Ιανουάριο του 1915)
2. ο André Cuchet  γιός της πρώτης (τον είδαν για τελευταία φορά τον Ιανουάριο του 1915)
3. κα Thérèse Laborde-Line (την είδαν για τελευταία φορά στις 26/06/1915)
4. κα Marie-Angélique Guillin (την είδαν για τελευταία φορά στις 02/08/1915)
5. κα Berthe-Anna Héon (την είδαν για τελευταία φορά στις 08/12/1915)
6. κα Anne Collomb (την είδαν για τελευταία στις 25/12/1915)
7. Andrée-Anne Babelay μια 19χρονη υπηρέτρια (άγνωστο το γιατί τη δολοφόνησε ο Λαντρού) (την είδαν για τελευταία φορά στις 12/04/1916)
8. κα Célestine Buisson (την είδαν για τελευταία φορά στις 19/08/1916)
9. κα Louise-Joséphine Jaume (την είδαν για τελευταία φορά στις 25/11/1917)
10. κα Anne-Marie Pascal (την είδαν για τελευταία φορά στις 05/04/1918)
11. κα Marie-Thérèse Marchadier (την είδαν για τελευταία φορά στις 15/01/1919)

   Ο Λαντρού πέρασε από δίκη, κατηγορούμενος για 11 φόνους το Νοέμβριο του 1921 (Να αναφέρουμε επίσης ότι μέχρι τότε είχε φάει χρήματα από κάπου 300 !!! γυναίκες). Βρέθηκε ένοχος για όλες τις κατηγορίες, καταδικάστηκε σε θάνατο και αποκεφαλίστηκε τρεις μήνες αργότερα στις Βερσαλλίες. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Λαντρού σχεδίασε μια εικόνα της κουζίνας του, συμπεριλαμβανομένου και της σόμπας στην οποία κατηγορήθηκε ότι έκαιγε τα θύματά του. Το σχέδιο το έδωσε σ' έναν από τους δικηγόρους του, τον Auguste Navières du Treuil το οποίο και δημοσιοποιήθηκε το 1967. Πίσω από το σχέδιο, με μολύβι, ο Λαντρού είχε γράψει "Δεν είναι ο τοίχος πίσω από τον οποίο συμβαίνει κάτι, αλλά η σόμπα μέσα στην οποία έχουμε κάψει κάτι" . Αυτό θεωρήθηκε ως ομολογία των εγκλημάτων του.

proces landru 1921 ( archive INA ) ( αναπαράσταση της δίκης του Λαντρού)

   Μια ιστορία σαν του Λαντρού δε θα μπορούσε να μην εμπνεύσει τον κινηματογράφο. Έτσι έχουμε πρώτα την ταινία του Αυστριακού Χανς Όττο, "Λαντρού, ο Κυανοπώγωνας του Παρισιού" (1923) με τον Wilhelm Sichra σαν Λαντρού.
   O Λαντρού αποτέλεσε επίσης την έμπνευση για την ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν Monsieur Verdoux (1947). Είναι η ιστορία ενός άνεργου τραπεζίτη, ο οποίος απολύθηκε παρόλο που ήταν πιστός και ικανός στη δουλειά του, και τις μεθόδους απόκτησης εισοδήματος, που χαρακτηρίζονται από την αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητάς του. Ο Βερντού, προκειμένου να βγάλει χρήματα για τη γυναίκα του και το παιδί του και για να διατηρήσουν το επίπεδο ζωής που είχαν όσο αυτός είχε δουλειά παντρεύεται πλούσιες χήρες, τις οποίες στη συνέχεια δολοφονεί βάζοντας στη συνέχεια στο χέρι τα χρήματά τους.
   Η αρχική ιστορία της ταινίας γράφτηκε από τον Όρσον Γουέλς, ο οποίος αρχικά ήθελε να σκηνοθετήσει την ταινία με τον Τσάπλιν στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Παρόλα αυτά, επειδή ο Τσάπλιν ήθελε να είναι ο ίδιος ο σκηνοθέτης των ταινιών στις οποίες έπαιζε, αγόρασε τελικά την ιστορία από τον Γουέλς. Έτσι εκτός από πρωταγωνιστής, ήταν και σεναριογράφος και σκηνοθέτης της ταινίας. (Ο Γουέλς αναφέρεται μόνο στην αρχή της ταινίας, ότι επρόκειτο για δική του ιδέα).
   Παρόλο την πολύ ψυχρή, ως και εχθρική, υποδοχή που έτυχε η ταινία τόσο από τους κριτικούς όσο και από το κοινό, η ταινία έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου το 1947.

(τρέιλερ)

   Το 1960 έχουμε την ταινία "Οι δέκα μήνες του μέλιτος του Κυανοπώγωνα" μια βρετανική ταινία, με τον Τζωρτζ Σάντερς στο ρόλο του Λαντρού.

   Το 1963 έχουμε το "Λαντρού " του Κλωντ Σαμπρόλ, σε σενάριο της Φρανσουάζ Σαγκάν και με τον  Τσαρλς Ντενέρ στο ρόλο του δολοφόνου Λαντρού.

    Το 1973 έχουμε την ταινία μικρού μήκους Λαντρού του Μεξικανού Juan Jose Gurrola.

   O Λαντρού αναφέρεται και στην ταινία του Λιν Σόρς, "Ο Τσάρλι Τσαν στο Μουσείο Κέρινων Ομοιομάτων" (1940)

    Τέλος, στην ταινία του Μάριο Μονιτσέλι "ο Τοτό και οι γυναίκες" (1952) υπάρχει μια σκηνή όπου ο γνωστός κωμικός δείχνοντάς προς τους θεατές μια φωτογραφία του Λαντρού, μιλάει γι αυτόν.

   

http://en.wikipedia.org/wiki/Landru
http://en.wikipedia.org/wiki/Monsieur_Verdoux
http://en.wikipedia.org/wiki/Landru_(film)
http://www.imdb.com/find?q=landru&s=all