Ο Μικελάντζελο ντι Λοντοβίκο Μπουοναρρότι Σιμόνι, ή Μικελάντζελο Μπουοναρρότι, ή Μικελάντζελο (στα ελληνικά Μιχαήλ Άγγελος), ο οποίος έζησε από 6 Μαρτίου 1475 μέχρι 18 Φεβρουαρίου 1564, ήταν ένας Ιταλός καλλιτέχνης της εποχής της Ανναγέννησης. Γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας αλλά και ποιητής και μηχανικός άσκησε μια επίδραση χωρίς προηγούμενο στην εξέλιξη της Δυτικής Τέχνης. Παρόλο που πραγματοποίησε μερικές επιδρομές πέρα από τις τέχνες, η ζωτικότητά του στους κλάδους που ακολούθησε ήταν τέτοιου επιπέδου που συχνά θεωρείται ως ένας διεκδικητής για τον τίτλο του αρχέτυπου Αναγεννησιακού Ανθρώπου, μαζί με τον συμπατριώτη του Ιταλό Λεονάρντο ντα Βίντσι.
Ο Μιχαήλ Άγγελος εθεωρείτο ως ο σπουδαιότερος εν ζωή καλλιτέχνης του καιρού του, και από τότε ως ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Ένας αριθμός από έργα του σε ζωγραφική, γλυπτική και αρχιτεκτονική κατατάσσονται μεταξύ των πιο διάσημων από αυτά που υπάρχουν. Το τελικό του αποτέλεσμα σε κάθε πεδίο στη διάρκεια του μεγάλου του βίου ήταν θαυματουργό. Αν ληφθεί υπ'όψη και ο τεράστιος όγκος του από αλλογραφία, σκίτσα, αναμνήσεις που σώζονται, θεωρείται ως ο καλύτερα τεκμηριωμένος καλλιτέχνης του 16ου αιώνα.
Για να δείξουμε τη σπουδαιότητά του να ανφέρουμε ενδεικτικά ότι δυο από τα πιο διάσημα αγάλματά του, την Αποκαθήλωση και τον Νταβίντ τα έκανε πριν ακόμα κλείσει τα 30 !!!. Παρόλο που είχε σε χαμηλή εκτίμηση τη ζωγραφική ο Μιχαήλ Άγγελος δημιούργησε δυο από τις πιο σημαντικές νωπογραφίες -τοιχογραφίες στην ιστορία της δυτικής τέχνης: τις σκηνές από τη Γέννηση στην οροφή και την Τελική Κρίση στον τοίχο του ιερού της Καπέλα Σιστίνα στη Ρώμη.Σαν αρχιτέκτονας ο Μιχαήλ Άγγελος εφάρμοσε πρώτος το στυλ του Μανιερισμού (το στυλ ανάμεσα στην Ανναγέννηση και το Μπαρόκ) όταν έχτισε την Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη. Στα 74 διαδέχθηκε τον Αντόνιο ντα Σανγκάλλο τον Νεότερο σαν αρχιτέκτονας της Βασιλικής του Αγ. Πέτρου. Ο Μικελάντζελο μεταμόρφωσε το σχέδιο, με το δυτικό άκρο να τελειώνει σύμφωνα με το δικό του σχέδιο και τον θόλο μετά το θάνατό του με κάποια τροποποίηση
Για να δείξουμε το μέγεθός του και την αξία του ως καλλιτέχνη πρέπει να αναφέρουμε ότι ήταν ο πρώτος δυτικός καλλιτέχνης του οποίου η βιογραφία εκδόθηκε ενώ ήταν ακόμα εν ζωή !!! Δυο βιογραφίες εκδόθηκαν γι αυτόν στη διάρκεια της ζωής του, μια από αυτές, από τον Τζόρτζο Βασάρι, πρότεινε να θεωρηθεί ως η επιτομή όλης της καλλιτεχνικής δημιουργίας από την αρχή της Αναγέννησης, μια θεώρηση που συνέχισε να ισχύει στην ιστορία της τέχνης για αιώνες.
Στη διάρκεια της ζωής του τον αποκαλούσαν συχνά ως "Ο Θεϊκός" . Μια από τις αρετές του που θαύμαζαν περισσότερο οι σύγχρονοί του ήταν η terribilità, μια αίσθηση πρόκλησης απίστευτου μεγαλείου και ήταν οι προσπάθειες των μετέπειτα καλλιτεχνών να μιμηθούν το πολύ παθιασμένο και πολύ προσωπικό στυλ του Μιχαήλ Αγγέλου που κατέληξε στον Μανιερισμό, το επόμενο σημαντικό κίνημα στη δυτική τέχνη μετά την Ύστερη Αναγέννηση.
Και περνώντας στα κινηματογραφικά, έχουμε την ταινία The Agony and the Ecstasy (1965), σε σκηνοθεσία Κάρολ Ρηντ και με τους Τσάρλτον Χέστον σαν Μιχαήλ 'Αγγελο και Ρεξ Χάρρισον σαν Πάπα Ιούλιο Β. Η ταινία βασίστηκε εν μέρει στο ομώνυμο βιογραφικό μυθιστόρημα του Ίρβιν Στόουν. Το φιλμ ασχολείται με τις συγκρούσεις ανάμεσα στον Μιχαήλ Άγγελο και τον Πάπα Ιούλιο τον Β σχετικά με το ζωγράφισμα της οροφής της Καπέλα Σιστίνα. Έχει επίσης ένα σάουντρακ γραμμένο από τους παραγωγικούς συνθέτες Άλεξ Νορθ και Τζέρρυ Γκολντσμιθ. Ήταν υποψήφιο για πέντε όσκαρ, καλύτερης καλλιτεχνικής διεύθυνσης, καλύτερου σχεδιασμού κοστουμιών, καλύτερη μουσική, καλύτερο ήχο, καλύτερη κινηματογραφία.
(τρέιλερ της ταινίας)
Πηγές:
More about Michelangelo:
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου